حدود چهارده قرن پیش حادثه ای در کوچه های مدینه اتفاق افتاد و طی آن پست ترین انسانها (که خداوند آنها را در کتاب عزیزش، قرآن کریم به آدمهای بدتر از حیوان توصیف نموده است) به دردانه پیامبر اسلام (ص) یعنی حضرت زهرا (س) به طور وحشیانه حمله کرده و او را کتک زدند... دردانه ای که برخی مسیحیان گفته اند اگر پیامبر ما حضرت عیسی (ع) فرزندی به یادگار گذاشته بود او را می پرستیدیم. مگر حضرت زهرا (س) چه میخواست، هدف آن حضرت دفاع از حق بود و حق خود و مردم مسلمان را طلب میکرد...
آری هر روز و هر جا، صحنه درگیری و حمله اهل باطل و تشکیلات شیطان به اهل حق و تشکیلات الهی است و این امتحان ثابت روزگار است که مردم در این عرصه به کدام سو می روند...
امروز نیروهای شیطان یعنی آل خلیفه و آل سعود پس از اینکه سالها حق مردم مظلوم بحرین را خورده اند آنها را می کشند، شکنجه می کنند... این دو طایفه که لکه ننگی در کشورهای اسلامی هستند به دروغ ادعای اسلام دارند!!! حال سوال این است که آیا مردم باور می کنند که این دو گروه مسلمان هستند؟ آیا مسلمان، مردم مظلوم را شکنجه می کند؟ آیا مسلمان، زن و کودک را می کشد؟ آیا مسلمان، یک پزشک را به جرم مداوای مجروحان بازداشت و شکنجه می کند؟ آیا مسلمان (پادشاه عربستان)، اجازه دارد شراب بخورد آن هم با دشمنان قسم خورده اسلام و رسول اکرم (ص)؟ آیا مسلمان، اجازه دارد با سران غرب که چشم دیدن اسلام و قرآن را ندارند و برای نابودی آن تلاش می کنند، هم رقصی کند؟؟؟
آل خلیفه و آل سعود فرزندان همان انسانهای پست و حیوان صفتی هستند که چهارده قرن پیش در کوچه های مدینه بانوی ما حضرت زهرا(س)، عزیز پیامبر اسلام، بنت نبی (ص) را شکنجه کردند.
عزیزان، برادران، خواهران، مسلمانان، مردمان آزاده!
امروز بانوی مسلمانان، دردانه پیامبر اسلام، در کوچه ها و خیابان های بحرین از آل سعود و آل خلیفه ملعون کتک میخورد؟ چرا کسی او را یاری نمی کند؟ چرا کسی برای او گریه نمی کند؟ آیا کسی دلش برای او نمی سوزد؟ آیا ابوذری نسیت؟ سلمانی نیست؟ آیا صدای مادرمان حضرت زهرا (ع) را نمی شنوید؟ آیا ناله ی حضرت فاطمه (ع) به گوش نمی رسد؟ آیا گریه های زهرا (س) را نمی شنویم؟ آیا زمان کمک به دختر پیامبر فرا نرسیده است؟ آیا نباید ما پیش مرگ او شویم؟ آیا نباید اسلام را یاری کنیم؟ اسلام مظلوم است! مسلمان مظلوم است! اسلام دارد از دست می رود! مسلمانان تلف میشوند! آیا فریادرسی نیست! آیا نباید امروز کسی بیاید و ما را یاری کند!
یا مهدی (ع) ادرکنا و عجل علی ظهورک! کی تنصرنا، و تنصر اخواننا، و اخواتنا المسلمین و المسلمات، فی البحرین، فی الیمن، فی لیبیا، فی اردن، فی مملکة العربیة السعودیة، فی غزه، فی فلسطین، و فی کل العالم. یا محمد، یا علی، یا فاطمه، یا صاحب الزمان، ادرکنا و لاتهلکنا.
چند سالی است یکی از خونخوارترین دشمنان ملت ایران، روز اول سال شمسی در برخی کانالهای تلویزیونی ظاهر شده و با لهجه می گوید: «عید شما موبارک»!!!؟؟؟؟
آیا این پیام تبریک است یا احمق دانستن مردم ایران؟ آیا این احترام به سنت یک ایرانی است یا مسخره کردن فرهنگ یک ملت؟
اوباما چه کسی است؟ چرا به ملت ایران پیامک تبریک می فرستد؟
بدون شک همه ملت ایران، آمریکا را می شناسند.چرا که ملت ایران امروز معلم ملتهای منطقه شده اند تا طرح ها و نقشه های آمریکا را برهم بزند. اعتراضهایی که مردم تونس،مصر، بحرین، لیبی و یمن به آمریکا و صهیونیزم انجام داده و می دهند همه آموخته ی آنها در کلاس درس امام خمینی (ره) است که در قرن بیستم برپاشد و هنوز ادامه دارد. کلاسی که ملت ایران شاگردان ممتاز آن بوده و هستند. کلاسی که عرضش، گستره ی جهان است و پهنای آن تاریخ و آینده بشریت، کلاسی که معلم آن تنها امام بوده و هست و خواهد بود معلمی که در تاریخ جاودانه شد معلمی که بر قلبهای مردم و شاگردانش حکومت می کند معلمی که همه ملتهای آزاده شاگرد اویند و می شوند و خواهند شد. تنها معلمی که همه مردم آزاده و حقجو و حق طلب، عدالت دوست و عدالت خواه، به او عشق می ورزند و از اعماق وجود دوستش دارند.
آری مردم ایران آمریکا را خوب میشناسند. اوباما رئیس کشوری است که سرمایه های ملت ایران را دزیده است،پولهای مردم را بلوکه کرده و در دست خود دارد، به مردم ایران رحم نکرده و آنها را در هوا (هواپیمای مسافربری) و زمین (در جنگ ایران و عراق) به قتل رسانده است، اوباما قاتل مردم مسلمان فلسطین، لبنان، عراق، افقانستان، مصر، لیبی، بحرین، و یمن و... است.
حال این رئیس جمهور خونخوار، آدمکش، دزد، کلاهبردار، دروغگو، حقه باز و دغلکار به مردم ایران می گوید: «عید شوما موبارک»؛ چه کسی باور می کند، مطمئناً این سخن معنایی جز توهین و تحمیق و استحمار نمی دهد. انگار کسی شما رو بگیرد و حسابی کتک بزند و جیبهای شما رو خالی کند و به ناموستنون دل سیر فحش بدهد و آخر سر به شما بگوید: «خسته نباشی بفرما بریم ناهار». و شاید این جمله، بیشتر از کارهای دیگه باعث اذیت شما بشه.
اما به نظر من این جمله بیشتر خطاب به برخی از وطن فروشان است، بله میشه بگیم اوباما به برخی جاسوسان و طرفدارانی که اسم خودشون رو ایرانی گذاشتن میگه عید شما مبارک! البته اونها هم روز اول سال میلادیع به اوباما میگن: کریسمس مبارک!! و عوض عوضه دیگه! بالاخره باهم بده بستون دارند، یه چیزی به آمریکا میدن! به جاش یه چیزی هم میگیرن! ایران عزیز رو میدن و یه آب نباتی میگیرن! گرین کارتی، اقامتی ... و بالاخره کارت تبریک نوروز که اوباما براشون امضا میکنه!
ولی یه چیزه خیلی عجیب: اینکه ایران رو میفروشند و کارت اقامت و تابعیت آمریکایی، انگلیسی، اسرائیلی میگیرن، و باز میگن ما هستیم «ایرانی» چقدر پررو هستند. فکر میکنم این ضرب المثل فقط در مورد اینهاست: «هم از آخور میخورند و هم از توبره».
تا مرد سخن نگفته باشد عیب و هنرش نهفته باشد
بله این حقیقتی است که بزرگان ما قبل از ما به آن پی برده و به ما ارث گذاشته اند...
انسان درون خودش رو در شرایط مختلف به راحتی بیرون میریزد البته گاهی انسان به خاطر حفظ برخی منافع و از دست ندادن موقعیتش آبروداری کرده و برخی از نقایص و ضعفهایش را لو نمی دهد اما این کار نمی تواند دوام زیادی داشته باشد و مجبور است در شرایطی طبق سلیقه و اندیشه و سرمایه درونش برخورد کند و این حقیقتی است که در مواردی خیلی به درد می خورد به ویژه برای آنهایی که دست به انتخاب مهم زندگی می زنند تا همسر و شریک یک عمر زندگی رو برگزینند... بگذریم و از عنوان پستم دور نشم...
علت این پستم اقدام یه راننده ی کامیون بود که توی جاده دیدم...
روز یازدهم فروردین که از سمت تبریز، توی راه تهران بودیم فکر میکنم توی اتوبان زنجان-قزوین بود که درحال سبقت از یه کامیون نوشته ی پشت کامیون توجه منو جلب کرد و اونو با صدای بلند خوندم: «شیدای حسینم، مدیون ابالفضل» واقعاً درسته که میگن «هرآنچه از دل برآید بر دل نشیند» خودم خیلی منقلب شدم اون عزیزی هم که کنار من نشسته بود و توی راه شریک دلخوشی ها و خستگی هایم بود گریه کرد و منم گفتم که این نوشته پشت کامیون بود...
آره، آدمها با حرفی که میزنند، پیامکی که میفرستند، جوری (طوری) که راه میروند، کتابی که میخونند، ماشینی که سوار میشند، شعاری که میدن و به لباس و ماشینشون مینویسند، عکسی که یه اتاق و محل کار و ماشینشون میچسبونند، لباسی که میپوشند، رنگی که انتحاب می کنند، زنگی که برای گوشیشون میزارند، اونجور که مامان باباشون رو صدا میکنند، غذایی که میخورند، و اونجور که غذا میخورند، نقاشی ای که میکشند، مسافرتی که میروند، نگاههایی که میکنند و نگاههایی که نمیکنند، خنده ها و گریه هایی که میکنند، افسوسهایی که میخورند و آرزوهایی که دارند (میون کلام: بزرگی گفته انسانها به اندازه ی آرزوهاشون بزرگند)، رشته ای که انتخاب میکنند، فیلم و سریالی رو که برای دیدن انتخاب می کنند و... خودشون رو برای دیگران معرفی می کنند...
و چه خوبه که آدم همه ی کارهاش و حرکاتش بوی خدا و اهل بیت (ع) و اولیایش رو بده و دیگران رو هم متوجه این حقیقتها بکنه...
من به یه مناسبتی عکس حضرت آقا امام خامنه ای رو به ماشینم زدم و بعد از اون مناسبت دلم نیومد از شیشه ماشین بکنم، دوستی گفت چرا عکس رو برنمیداری، من گفتم چرا باید بردارم، چرا نباید بزارم بمونه، بعضیها عکس بازیگر مورد علاقشون رو میچسبونن، ما چرا عکس عشقمون رو نزنیم، عشقی که خیلی والاست و قابل مقایسه با چیزهای دیگر نیست، عشقی که شایسته است همه دلبسته اش گردند...
آقای خوبیها، قبله دلها، عزیز مصر وجود ما ابرانیها، به واسطه یه عزیزی، لطفی در حق ما کرد و به پابوسی طلبید...
و این اولین تحویل سال عمرم بود که خدمت امام رضا (ع) بودم...
بعضی ها میگن دوست داریم ضریح خلوت باشه و دل سیر زیارت کنیم، شاید هم راست میگن...
ولی توی شلوغی حرم نیز آدم یه حال خاصی پیدا میکنه!
حس اینکه خودت رو مثل یه قطره، به راحتی توی دریای مردم گم میکنی،
حس اینکه از خودت، از منیت و خودخواهی و خودبینی، و... بیرون میای،
حس اینکه دیگه خودت رو نمیبینی،
حس اینکه دیگه خودت رو حس نمیکنی،
حس اینکه دیگه هیچی رو حس نمیکنی،
فقط دریا رو حس میکنی و آسمون،
و التماس آسمون میکنی برای باریدن...
و وجودت سرتاپا خواهش و التماس میشه،
و از آسمون میخوای تا برات بباره و قلبت رو خیس کنه، اونقدر برا قلبت بباره که دلت دربا بشه،
دریایی از توحید، دریایی از عشق به خدا، دریایی از عشق به کلام خدا و کتاب عزیزش «قرآن»، دریایی از ولایت، دریایی از محبت به اهل بیت،
و دریایی از بصیرت، و دریای از عشق به بندگانش و خدمت . ایثار به آنها...
خیلی دعا کردم، دعا نه، بلکه التماس کردم، برای اوضاع منطقه، برای پیروزی مردم مسلمان، برای نابودی قدرتهای شیطانی، شکست طرحهای آمریکایی صهیونیستی...
برای پیروزی مردم مظلوم بحرین، فلسطین، یمن، لیبی،...
برای رهبر و مردم عزیزمون و برا سربلندی ایرانمون،
برای آزادی امام موسی صدر،
و از همه مهمتر برای ظهور آقا و سرور دلها امام مهدی (ع)، و تحقق دولت کریمه اش و حاکم شدن عدالتش بر جهان...
